Opublikowane w

 

 

 

 

 

 

 

1. „Weź pod uwagę, że wielka miłość i wielkie osiągnięcia niosą ze sobą wielkie ryzyko”.

Otwierając serce na drugiego człowieka, możemy otrzymać w zamian ból i cierpienie. Podejmując wyzwanie, narażamy się na porażkę. Każda decyzja w naszym życiu powoduje pojawienie się opcji cierpienia. Czy jednak warto nie podejmować ryzyka? Myślę, że lepiej narazić się na cierpienie, niż zamknąć w czterech ścianach swojego wewnętrznego świata i odgrodzić od ludzi.

2. „Kiedy przegrywasz, nie przerywaj lekcji”.

Ponoszenie porażki nie oznacza od razu przegranej. Czasami, żeby nauczyć się czegoś wartościowego trzeba przyjąć do swego serca niepowodzenie. Z niego płynie lekcja równie wartościowa, jak z sukcesu. Zdarza się nawet – o wiele częściej niż moglibyśmy przypuszczać – że sukces jest mniej sprawnym nauczycielem niż porażka.

3. „Podążaj za trzema rzeczami: szacunkiem dla innych ludzi, szacunkiem dla siebie oraz odpowiedzialnością za wszystkie swoje czyny”.

Żyjemy wśród ludzi. To oznacza, że są oni częścią naszego istnienia. Człowiek, który nie szanuje innych naraża się na samotność. Jego duch nie może prawidłowo wzrastać. Człowiek, który nie szanuje siebie, nie będzie w stanie nauczyć się szacunku wobec innych. Kiedy zrozumiemy, że każdy z nas posiada wolną wolę i jest obdarzony inteligencją, każdy będzie mógł odpowiadać za siebie.

4. „Pamiętaj, że nie otrzymać tego czego się chce, to czasem wspaniały łut szczęścia”.

Ile razy nie spełniło się twoje marzenie? Ile razy nie udało się czegoś osiągnąć? A ile razy dzięki porażce uniknąłeś – całkiem nieświadomie – katastrofy? Nikt z nas nie wie, jak często nasze plany i marzenia mają destruktywny wpływ na istnienie. Nikt nie wie, jak często unikamy cierpienia wskutek zbiegu okoliczności, który uważamy niesłusznie za niefortunny.

5. „Ucz się zasad, abyś wiedział jak złamać je we właściwy sposób”.

Postępowanie zgodnie z zasadami czasami przeczy zdrowemu rozsądkowi. Mądry człowiek łamie przyjęte normy w taki sposób, by nikogo nie skrzywdzić i nie narazić się na gniew. Głupiec za każdym razem zostaje ukarany, gdyż nie chce mu się zastanowić nad swoimi działaniami.

6. „Nie pozwól, aby mała kłótnia, zraniła wielką przyjaźń”.

Ludzie często różnią się opiniami i przekonaniami. W wielu sprawach i przy wielu okazjach. Przyjaźń jest jedną z najważniejszych rzeczy w życiu dlatego nie wolno pozwolić, by sprzeczka o jakąś błahostkę zaprzepaściła lata przywiązania i zrozumienia.

7. „Kiedy uświadomisz sobie, że popełniłeś błąd, podejmij natychmiastowe kroki, aby go poprawić”.

Czasami się mylimy, czasami kogoś krzywdzimy. Nieważne czy jest to działanie świadome czy kompletnie przypadkowe. Jednak moment, w którym uświadomimy sobie swoją pomyłkę powinien być również momentem, w którym decydujemy się ją naprawić. Jeśli kogoś obrazisz – przeproś; jeśli kogoś skrzywdzisz – napraw szkodę. [I tak przy okazji: jeśli popełnisz błąd ortograficzny – dopilnuj, by następnym razem go nie powtórzyć].

8. „Spędź trochę czasu w samotności każdego dnia”.

Zostając sam na sam ze swoimi myślami znajdziesz ocean niewyczerpanej inspiracji. Zatop się na kilka chwil w ciszy, całkowicie oddzielony od innych ludzi, a usłyszysz pieśń swojego ducha. Ta pieśń nigdy nie ustaje, lecz w towarzystwie nie słyszymy jej. Wsłuchaj się zatem w siebie każdego dnia; chociaż przez chwilę. Z pewnością poznasz tajemnice, których istnienia nawet nie podejrzewałeś.

9. „Otwórz swoje ramiona na zmianę, lecz nie wypuszczaj swoich wartości”.

Człowiek ma to do siebie, że bardzo łatwo przyzwyczaja się do swoich nawyków i przekonań. Czasami aż za bardzo. Jeśli rozmawiasz z kimś o odmiennych poglądach i zaczynasz odczuwać niepokój lub gniew znaczy, że twój umysł jest zamknięty. Brakuje ci tolerancji. A przecież każdy ma prawo do własnej opinii. W otwartości umysłu jednak również tkwi pułapka. Jeśli zaczniesz przyjmować wszystko jak leci, zatracisz własne poczucie świadomości. Najlepiej przyjąć w tym wypadku drogę środka – akceptować innych i dopuszczać możliwość zmiany własnych przekonań oraz pilnować, żeby nie popaść w bezkrytyczne przyjmowanie cudzego światopoglądu.

10. „Pamiętaj, że cisza jest czasem najlepszą odpowiedzią”.

Kiedy uczeń zadaje pytanie mistrzowi, zawsze otrzymuje odpowiedź. Nawet jeśli jego uszy nie zarejestrują żadnego dźwięku, odpowiedź zawsze wisi w powietrzu. Otrzymanie odpowiedzi nie zawsze jest równoznaczne z jej przyjęciem. Dlatego powinniśmy uczyć się słuchać pozazmysłowo.

11. „Żyj dobrym, honorowym życiem. Kiedy się zestarzejesz i pomyślisz o nim, będziesz mógł cieszyć się nim po raz drugi”.

Wspomnienia sprawiają, że żyjemy podwójnie. Jeśli myśląc o przeszłości uśmiechasz się znaczy, że dobrze wykorzystałeś swój czas. Człowiek honoru nie musi wstydzić się swoich czynów. Kiedy nadejdzie czas opuszczenia tego świata nie będzie czuł żalu.

12. „Kochająca atmosfera w domu jest fundamentem twojego życia”.

Wielu ludzi zdaje się zapominać o prawdziwym znaczeniu rodziny. Koncentrują się na karierze, zdobywaniu bogactwa i sławy – bliskich pozostawiając samym sobie. Miłość ograniczają do kilku słów skreślonych pospiesznie na urodzinowej karcie z życzeniami. A przecież żaden sukces nie ma znaczenia, jeśli nie można go dzielić z kochającymi ludźmi. Żaden medal, dyplom czy premia świąteczna nie ogrzeją serca w chłodną zimową noc.

13. „W niezgodzie z ukochanymi osobami, zajmuj się tylko obecną sytuacją. Nie przywołuj przeszłości”.

Kłótnia dwojga bliskich sobie osób może przerodzić się w wojnę dorównującą siłą wymianie nuklearnych ciosów. Życie nie składa się z samych przyjemnych zdarzeń. Przywoływanie ich w chwili gniewu prowadzi do pogłębiania konfliktu, a w ostatecznym rezultacie do zachwiania równowagi miłości. Zamiast kłócić się, próbujcie przedyskutować pojawiające się problemy na bieżąco, przeszłość traktując tylko jako źródło doświadczeń pomagających podejmować właściwe decyzje.

14. „Dziel się swoją wiedzą. To sposób na osiągnięcie nieśmiertelności”.

Zapisać się w sercach ludzi można na dwa sposoby: traktując ich jak zło konieczne i krzywdząc bez namysłu lub dzieląc się z nimi najcenniejszymi zdobyczami swojego życia. Najcenniejszym skarbem jaki posiadamy są nasze doświadczenia i wypływająca z nich mądrość. Dzielmy się zatem tym skarbem – będziemy wówczas mnożyć bogactwo.

15. „Bądź łagodny dla Ziemi”.

Szacunek dla środowiska, w którym żyjemy nie jest tylko kaprysem grupki zapaleńców. Jest ważny, ponieważ kiedy odejdziemy nasze dzieci i wnuki będą musiały mieszkać w pozostawionych przez nas warunkach. Niszcząc Ziemię, niszczymy naszych potomków. Eksploatując ponad miarę okradamy następne pokolenia. Nie z bogactw naturalnych, ale z możliwości realizowania marzeń.

16. „Raz do roku idź w miejsce, gdzie nie byłeś nigdy wcześniej”.

Jest takie miejsce na Ziemi, w którym zawsze tkwi tajemnica. To miejsce, w którym jeszcze nie byłeś. Kiedy się w nim znajdziesz spostrzeżesz coś wspaniałego. Wierz mi bądź nie, ale za każdym razem znajdzie się coś nowego. A co to da? Sam musisz się dowiedzieć.

17. „Pamiętaj, że najlepszym związkiem pomiędzy ludźmi jest taki, w którym miłość dla siebie nawzajem przewyższa waszą potrzebę drugiej osoby”.

Szczęśliwa miłość nie polega na potrzebie posiadania kogoś, lecz na oddaniu komuś siebie. Kiedy kochasz, nie myślisz o własnych potrzebach i zachciankach – w centrum uwagi znajdują się potrzeby drugiej osoby. Jeśli natomiast ważniejsze dla ciebie są własne marzenia, zastanów się czy to aby na pewno miłość.

18. „Oceniaj swój sukces poprzez to, co musiałeś oddać, aby go osiągnąć”.

Realizując marzenia prawie zawsze musimy coś zainwestować. We wszechświecie nie osiągniemy niczego bez oddania czegoś w zamian. Każda bowiem nagroda ma swoją cenę. Zatem o jej prawdziwej wartości świadczy twoje poświęcenie. Przyjrzyj się darom, którymi dzielisz się z wszechświatem, a poznasz wartość swoich sukcesów.

Kochani ….. potraktujcie powyższy wpis jako krótki wstęp do dalszych rozważań. Warto bardziej szczegółowo zastanowić się nad każdym z tych punktów z osobna. Jako całość stanowią, oprócz Biblii, dodatkowy wspaniały drogowskaz dla współczesnego człowieka. W poszukiwaniu swojego miejsca na Ziemi czerpmy z dobrych rad innych ludzi. Wówczas pewne rzeczy okażą się o wiele łatwiejsze niż początkowo sądziliśmy.

Opublikowane w

…dopiero po latach

Kiedyś Pan Budziaszek, perkusista zespołu „Skaldowie” powiedział że dopiero po latach zrozumiał co to jest wierność małżeńska:

 

 

 

Że Ty, moja żono, jesteś wolnym człowiekiem możesz ze mną być możesz odejść,  TY JESTEŚ WOLNA, ale jak wrócisz po dwudziestu latach, to ja Ci nogi umyję i zupę Ci dam do jedzenia, bo ja ślubowałem CI miłość bez względu na to co TY zrobisz. JA CI ŚLUBOWAŁEM MIŁOŚĆ.

Opublikowane w

Naucz się czekać

Naucz się czekać

„Lecz ci, którzy czekają na Pana [którzy się Go spodziewają, wyczekują Go i ufają Mu] zmieniają się i odzyskują siły i moc; będą biec bez zmęczenia, będą iść, lecz nie osłabną, nie zaznają zmęczenia”. Ks. Izajasza 40:31

 

Ludzie często pytają mnie: „Skąd mogę wiedzieć, że naprawdę słyszę Boga, albo że postępuję słusznie?”. Uważam, że odpowiedzią na te słowa jest nauka czekania. Podejmując ważne decyzje, często czujemy, że musimy się spieszyć, musimy zrobić coś tu i teraz, właśnie teraz! Jednakże Boża mądrość nakazuje nam czekać, dopóki nie będziemy mieć pełnego obrazu tego, co i kiedy powinniśmy uczynić.

Wszyscy musimy rozwinąć w sobie zdolność do wykonania kroku w tył i przyjrzenia się sytuacji jeszcze raz, tym razem z Bożej perspektywy. Tylko wtedy będziemy w stanie podejmować decyzje, które będę zgodne z Jego oczekiwaniami wobec nas. Siła bierze się z czekania. Gdy wyczekujesz na Pana, możesz poczuć w Duchu, czego On tak naprawdę od ciebie oczekuje… nie zaś to, czego twoim zdaniem oczekuje.

Kiedy musisz podjąć jakąś ważną decyzję, mądrze byłoby, gdybyś poczekał do momentu, w którym będziesz pewien co do słuszności działania, zanim wykonasz krok, którego będziesz potem żałować. Możesz nie czuć się komfortowo, może będziesz chciał się spieszyć, ale nie pozwól, by presja wzięła górę nad mądrością i świadomością Bożego prowadzenia.

Opublikowane w

Uczucie pustki

Samotna sosna wyrosła z wapiennej skały …

czy kojarzysz to zdjęcie ?

Tak to jest szczyt Sokolicy w Pienińskim Parku Narodowym.  Spędziłem właśnie Majówkę 2017 wędrując po uroczych Pieninach i zastanawiałem się nad wewnętrznym uczuciem pustki.

 

Uczucie pustki. Jakże często potrafi zdominować nasz nastrój. Wyruszam w podróż aby znaleźć odpowiedź na pytanie co właściwie się przyczynia do tego, że uczucie pustki powstaje i wypełnia naszą duszę goryczą?  A korzeń goryczy niszczy naszą relację z Bogiem a nas samych niszczy od wewnątrz (patrz 2 Księga Samuela 13-39)

Każdego dnia odczuwamy potrzeby, których zaspokojenie sprawia, że odczuwamy niepokój i towarzyszy nam uczucie, że zachowaliśmy się dziecinnie czy nieodpowiedzialnie. Uczucie pustki pojawia się, gdy nie uda nam się być kimś ważnym, nie weźmie się nas pod uwagę bądź czujemy się ofiarą zdarzeń zachodzących w naszym życiu.

Abstrahując od biblijnej historii Tamar, córki Króla Dawida dziś weźmiemy pod lupę dwanaście potrzeb, które – według psychologa Bernabé Tierno – tworzą uczucie pustki i mogą prowadzić do niepokoju , stresu i mogą spowodować, iż korzeń goryczy zakorzeni się w nas samych.

Uczucie pustki – ważny za wszelką cenę

Potrzeba bycia ważnym powstaje na skutek niskiego poczucia własnej wartości. Objawia się tym, że zaczynamy czuć niepohamowane pragnienie bycia w centrum uwagi, aby wypełnić towarzyszące nam uczucie pustki. To, co w rzeczywistości stanowi problem, to brak miłości do samego siebie.

Kto czuje taką potrzebę, wpadnie w pułapkę chęci przypodobania się całemu światu, a jeśli będzie to potrzebne, skłamie bez wahania. Jej opowieści będą konsekwentnie ubarwiane, aby doprowadzić do oczekiwanej minuty chwały. Pragnienie uznania jest ważne i zupełnie normalne, jednak nie wtedy, gdy staje się niepohamowane.

Zawsze mieć rację

To pragnienie, by nasze zdanie zawsze okazywało się tym najważniejszym, które wszyscy będą brać pod uwagę. Osoby mające ten problem, kłócą się do upadłego, gdy tylko ktoś nie przyznaje im racji. Robią tak, ponieważ czują się wtedy nagie i bezbronne.

Kochać i być kochanym

Serce

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nie ulega wątpliwości, że miłość stanowi prawdziwą siłę naszego życia. Jest spontanicznym uczuciem, które pojawia się zanim tak naprawdę zdamy sobie z tego sprawę. Emocjonalny składnik tego uczucia sprawia, że może się ona pojawić lub zaniknąć w sposób zupełnie niekontrolowany.

Dlatego zupełnie niespójne i sprzeczne z naturą jest, gdy ktoś próbuje miłość wymusić lub jej zakazać. Miłości bowiem nie da się kontrolować. Kto tak robi, najczęściej ma problem z miłością do własnej osoby.

Wyrzucanie złości

Złość i oburzenie mogą być zupełnie słuszne  w wielu sytuacjach, które nas spotykają w życiu. Odczuwamy je na przykład w obliczu niesprawiedliwego traktowania. Nie można jednak usprawiedliwiać złości, której ktoś używa do zamaskowania błędów. W tym przypadku złość jest bezpodstawna i służy wyłącznie karmieniu własnego ego.

Zamartwianie się

Istnieją osoby, które zawsze skupiają się na negatywnych aspektach życia, co uwidacznia się również w sposobie wyrażania przez nich myśli. Problem polega na tym, że osoby te zarażają swym nastawieniem innych. Na dodatek twierdzą, że inni martwią się za mało. Na taki sposób myślenia nie pomagają praktycznie żadne argumenty.

Obwinianie innych

Z postawy takiej znane są przede wszystkim dzieci. Kiedy popełnią błąd, szukają kogoś, na kogo można by zrzucić winę. Cecha ta jednak powinna zostać zdominowana przez odwagę i poczucie godności z przyznania się do popełnionych błędów i gotowości przyjęcia na siebie konsekwencji. Aby usunąć uczucie pustki, trzeba po prostu przyznać się do błędu.

Potrzeba poczucia wyższości nad innymi

Miłość do samego siebie jest najzwyczajniej pożądana i potrzebna do prawidłowego funkcjonowania. W miarę, jak nabieramy dojrzałości, zostaje uzupełniona empatią i dostrzeganiem potrzeb innych. Kiedy jednak miłość ta jest zbyt silna, prowadzi do egoizmu i dumy. Pozostawia natomiast uczucie pustki.

Wejście w rolę ofiary i wymuszanie uwagi innych

Prawdziwa ofiara jest skrzywdzona przez konkretną osobę i nigdy nie chce znaleźć się z tego powodu w centrum uwagi. Wręcz przeciwnie. Odczuwa wstyd i strach ze względu na zaistniałą sytuację. Istnieją jednak osoby, które choć nie zaznały znaczącej krzywdy, zachowują się jak ofiary złego traktowania, aby skoncentrować na sobie uwagę otoczenia.

Unikanie odpowiedzialności

Mówiąc o odpowiedzialności wyróżniamy dwie grupy osób. Członkowie tej pierwszej zawsze są aktywni, pracowici i odpowiedzialni. Druga grupa to ci, którzy stanowią przeciwieństwo pierwszej. Boją się odpowiedzialności. To z kolei sprawia, że wewnętrzne uczucie pustki się wzmaga.

Brak chęci brania na siebie odpowiedzialności wynika często z lęku przed odsłonięciem się, przed tym, by otoczenie poznało kim dana osoba jest wewnątrz. Rozwiązaniem tego problemu okazuje się świadome przełamywanie lęków, podejmowanie coraz to większych wyzwań i ostatecznie nauczenie się brania na siebie odpowiedzialności.

Szukanie niedoskonałości

Bardzo ciekawe zjawisko występuje u osób, które są stale skupione na wyszukiwaniu błędów w postępowaniu osób znajdujących się w ich otoczeniu. Choć same nie potrafią zrezygnować z możliwości wytknięcia komuś nawet błahych niedociągnięć, same nie są w stanie przyjąć nawet drobnej krytyki.

W tym przecież tkwi sedno problemu. Ponieważ osoba taka nie potrafi zaakceptować faktu, że sama popełnia błędy, woli skupić się na uchybieniach innych osób, aby odciągnąć uwagę od siebie.

Zakupomania

Wewnętrzne silne uczucie pustki uwidacznia się również w ten sposób, że dana osoba nie może się obejść bez dokonywania kolejnych zakupów mających służyć poprawie samopoczucia. Warto zwrócić tutaj uwagę na pewną zależność: mianowicie, im ważniejsze wydają się posiadane przedmioty, tym większe uczucie pustki przeżywa zakupoholik.

Bardzo ważnym elementem rozwiązania tego problemu jest rozpoznanie przyczyny, która powoduje uczucie pustki w tym wypadku i przekierowanie wartości na bogactwo intelektualne, duchowe i uczuciowe.

„Niezahamowane duchy bezużytecznie dążą do osiągnięcia maksymalnej perfekcji.”
-Johann Wolfgang Goethe-

Potrzeba perfekcjonizmu

Przypuszczalnie ta potrzeba jest najbardziej niebezpieczna, jeśli chodzi o uczucie pustki. Perfekcjonizm jest bowiem bezpośrednią przyczyną niepokoju, stresu, a także niskiego poczucia własnej wartości. Perfekcjonista bezustannie dąży do ulepszania, nie bacząc na koszty i brak niezbędnego odpoczynku.

Brak spełnienia powoduje powstawanie stresu i wyczerpania. Aby poradzić sobie z tym problemem pracoholik powinien zdać sobie sprawę z wartości wykonywanej pracy, a także powinien zaakceptować, że każdy z nas popełnia czasem błędy.

Skąd samotna sosna na szczycie Sokolicy jako wstęp do tego artykułu? Idąc pienińskim szlakiem , pomyślałem iż owe nasiono sosny pomimo pustki na wapiennej skale zapuściło dobry korzeń i urosło na wytworny okaz, symbol Pienin. Tak samo Ty pomimo uczucia pustki możesz wydać dobry owoc i stać się przykładem żywej przemiany.

Pozdrawiam Cię serdecznie, Greg